حمیدرضا ارباب؛ اسماعیل شعبانی
چکیده
امروزه مسئله فناوری اطلاعات و ارتباطات و نقش آن در کاهش آلایندههای هوا از مباحث مهم در اقتصاد محیطزیست است که طی سالهای اخیر، ابعاد مختلف زندگی انسان را متأثر نموده است. فرضیه اصلی پژوهش این است که استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات میتواند به بهبود کیفیت محیطزیست و کاهش آلودگیهای زیستمحیطی کمک کند؛ اما قابلمشاهده ...
بیشتر
امروزه مسئله فناوری اطلاعات و ارتباطات و نقش آن در کاهش آلایندههای هوا از مباحث مهم در اقتصاد محیطزیست است که طی سالهای اخیر، ابعاد مختلف زندگی انسان را متأثر نموده است. فرضیه اصلی پژوهش این است که استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات میتواند به بهبود کیفیت محیطزیست و کاهش آلودگیهای زیستمحیطی کمک کند؛ اما قابلمشاهده بودن این اثر در کشورهای مختلف با سطوح متفاوت ازنظر توسعهیافتگی نیازمند مطالعات موردی است. در مقاله حاضر، پس از بررسی مبانی نظری و استخراج مدل مربوطه با استفاده از روش دادههای تلفیقی و آزمون F، به برآورد اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر آلودگیهای زیستمحیطی در کشورهای D8 ازجمله ایران برای دوره زمانی 2014-1994 پرداخته شده است. نتایج حکایت از آن دارد که با افزایش تولید ناخالص داخلی، آلودگی افزایش مییابد. همچنین رابطه معنیداری میان فناوری اطلاعات و ارتباطات و کاهش آلودگی هوا بهدست آمده است. مثبت بودن ضریب لگاریتم سرانه تولید ناخالص داخلی، نشان از افزایش آلودگی به ازای افزایش تولید ناخالص داخلی دارد. بهعبارتدیگر آلودگی به ازای افزایش درآمد روند صعودی داشته است. این ضریب برای کشورهای D8 برابر 1.927 برآورد شده است. بنابراین میتوان گفت که گسترش فعالیت فناوری اطلاعات و ارتباطات جدا از تبعات مطلوب در حوزه اقتصاد، میتواند تبعات محیطزیستی مناسبی را نیز به همراه داشته باشد. امروزه مسئله فناوری اطلاعات و ارتباطات و نقش آن در کاهش آلایندههای هوا از مباحث مهم در اقتصاد محیطزیست است که طی سالهای اخیر، ابعاد مختلف زندگی انسان را متأثر نموده است. فرضیه اصلی پژوهش این است که استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات میتواند به بهبود کیفیت محیطزیست و کاهش آلودگیهای زیستمحیطی کمک کند؛ اما قابلمشاهده بودن این اثر در کشورهای مختلف با سطوح متفاوت ازنظر توسعهیافتگی نیازمند مطالعات موردی است. در مقاله حاضر، پس از بررسی مبانی نظری و استخراج مدل مربوطه با استفاده از روش دادههای تلفیقی و آزمون F، به برآورد اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر آلودگیهای زیستمحیطی در کشورهای D8 ازجمله ایران برای دوره زمانی 2014-1994 پرداخته شده است. نتایج حکایت از آن دارد که با افزایش تولید ناخالص داخلی، آلودگی افزایش مییابد. همچنین رابطه معنیداری میان فناوری اطلاعات و ارتباطات و کاهش آلودگی هوا بهدست آمده است. مثبت بودن ضریب لگاریتم سرانه تولید ناخالص داخلی، نشان از افزایش آلودگی به ازای افزایش تولید ناخالص داخلی دارد. بهعبارتدیگر آلودگی به ازای افزایش درآمد روند صعودی داشته است. این ضریب برای کشورهای D8 برابر 1.927 برآورد شده است. بنابراین میتوان گفت که گسترش فعالیت فناوری اطلاعات و ارتباطات جدا از تبعات مطلوب در حوزه اقتصاد، میتواند تبعات محیطزیستی مناسبی را نیز به همراه داشته باشد.