مطالعات مدیریت کسب و کار هوشمند

مطالعات مدیریت کسب و کار هوشمند

صفحه اصلی

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

تفاهم نامه با انجمن انفورماتیک ایران

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

راهنمای نگارش

فایل ها

داوران 1399

داوران1400

داوران سال 1401

داوران 1402

راهنمای ثبت نام درPublons

مدل ساختاری فناوری اطلاعات سبز و پایداری سازمانی

نویسندگان

1 عضو هیئت علمی، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران. (نویسنده مسئول: Taghva@atu.ac.ir)

2 دانشجوی دکتری، مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران

3 عضو هیئت علمی، گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران

چکیده

توسعه پایدار یکی از جنبه­های مهم پیشرفت هر جامعه­ای برای حفظ منابع برای نسل­های آینده، تداوم پیشرفت و بهره­مندی آنان از زمینی پاک با استفاده از سازگاری توسعه با محیط‌زیست است. فناوری اطلاعات سبز نیز نگاه و روشی برای انجام این مهم است که علاوه بر تأمین توسعه پایدار، به سازمان در پایداری سازمانی به معنای تداوم موفقیت و رضایت­بخشی به ذینفعان و سازگاری رفتار آن با محیط‌زیست یاری می‌دهد. این پژوهش به دنبال طراحی مدلی برای توسعه پایداری سازمانی از طریق فناوری اطلاعات سبز است. این مطالعه ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش پژوهش، پیمایشی - توصیفی است. روش انجام این پژوهش از نوع آمیخته است. ابتدا با استفاده از روش کتابخانه‌ای و تحلیل محتوای کیفی شاخص‌ها و مؤلفه‌های فناوری اطلاعات سبز و پایداری سازمانی استخراج گردید، سپس با استفاده از نظر 32 خبره در سه مرحله اجرای روش دلفی شاخص‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. روش نمونه‌گیری در این مرحله گلوله برفی است. برای اجرای روش کمی پرسشنامه آنلاین طراحی و در اختیار جامعه آماری شامل خبرگان، مدیران ارشد سازمان‌های فناوری اطلاعات، صاحب‌نظران حوزه فناوری اطلاعات داخل کشور است. در این مرحله روش نمونه‌گیری تصادفی است. در مجموع داده‌های 198 پرسشنامه صحیح دریافت و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر این است که فناوری اطلاعات سبز با ابعاد (آمادگی سبز، فناوری اطلاعات و ارتباطات به‌عنوان توانمند ساز (کم‌کربن)، اقدامات و فعالیت‌های سبز، مدیریت چرخه فناوری اطلاعات سبز، سازمان و مراکز داده سبز، نظارت فناوری اطلاعات سبز) می‌تواند به‌منظور پایداری سازمان‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Structural Model for Green Information Technology and Organizational Sustainability

نویسندگان [English]

  • Mohammad Reza Taghva 1
  • Masoud .Zohrabi 2
  • Zohreh Dehdashti Shahrokh 3

1 Faculty Member, Industrial Management, Faculty of Management and Accounting, Allameh Tabataba'i University, Tehran (Corresponding Author: dr.taghavifard@gmail.com)

2 Ph.D. Student, Information Technology Management, Faculty of Management and Accounting, Allameh Tabataba'i University, Tehran

3 Faculty Member, Department of Business Management, Faculty of Management and Accounting , Allameh Tabataba'i University, Tehran

چکیده [English]

 
Sustainable development is one of the important aspects of any society's progress to maintain resources for future generations, to continue to develop and to benefit from clean land, and to use sustainable development with the environment. Green Information Technology (GIT) is a way to achieve these goals, which, in addition to providing sustainable development, assures the organization in organizational sustainability that it means sustaining the success and satisfaction of the stakeholders and adapting its behavior to the environment. This research seeks to design a model for the development of organizational sustainability through GIT. This study is an applied research from the objective point of view and a descriptive research based on the research method which is a mixed type. First, using the literature review and qualitative analysis, the indicators and components of GIT and organizational sustainability were extracted. Then, using 32 experts’ points of view, the indicators were evaluated through three stages of Delphi method. Sampling method at this stage was snowball. To implement the quantitative method, an online questionnaire was designed and forwarded to the statistical population including experts, senior managers of IT, and experts in the field of IT in the country. A total of 198 valid questionnaires were received and analyzed using structural equation modeling and partial least squares method. The results indicate that GIT with dimensions (green preparedness, ICT as enabler (low carbon), green actions and activities, GIT cycle management, organization of green data centers, green information monitoring) can be used for sustainability of organizations.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Green Information Technology
  • Organizational Sustainability
  • Sustainable Development
مراجع
تقوی فرد، محمدتقی، صمدی، فائقه و عدنان راد، اعظم (1393)؛ حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار از طریق پیاده‌سازی طرح‌های فناوری اطلاعات سبز در سازمان‌ها، دومین همایش ملی برنامه‌ریزی، حفاظت، حمایت از محیط‌زیست و توسعه پایدار، تهران، دبیرخانه دائمی همایش، دانشگاه شهید بهشتی.
 شفیعا، محمدعلی و ابوالقاسمی، مریم (1394)؛ بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز، دومین کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال.
Antolín-López, R., Delgado-Ceballos, J., & I. Montiel (2016); “Deconstructing Corporate Sustainability: A Comparison of Different Stakeholder Metrics”, Journal of Cleaner Production, no.XXX, pp.1–13.
Baroudi, C., Hill, J., Reinhold, A., & Senxian, J. (2009). Green IT for dummies. John Wiley & Sons.
Berardi, U. (2015); “Sustainability Assessments of Buildings, Communities, and Cities”, Assessing and Measuring Environmental Impact and Sustainability. Pages 497-545.
Chow, W. S., & Y. Chen (2011); “Corporate Sustainable Development: Testing a New Scale Based on the Mainland Chinese Context”, Journal of Business Ethics, no.105(4), pp. 519–533.
Dočekalová, M. P., & A. Kocmanová (2016); “Composite Indicator for Measuring Corporate Sustainability”, Ecological Indicators, no.61, pp. 612–623.
Elkington, J. (1998); “Accounting for the Triple Bottom Line”, Measuring Business Excellence, no.2(3), pp.18–22.
Eweje, G (2011); “A Shift in Corporate Practice? Facilitating Sustainability Strategy in Companies”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, no.18(3), pp.125–136.
FAO. (2013); “Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems”, Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems, pp. 1–267
Garcia, S., Cintra, Y., Torres, R. de C. S. R., & F. G Lima (2016); “Corporate Sustainability Management: A Proposed Multi-criteria Model To Support Balanced Decisionmaking”, Journal of Cleaner Production, Volume 136, Part A, Pages 181-196.
Greengard, (2008). “Microeconomics.” Harlow: Prentice Hall.
Green ICT Framework، RMIT،2010
Hair، J.، Hult، T. & Sarstedt، M.، (2014) A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). SAGE Publications.
Jenkin, T. A., McShane, L., & Webster, J. (2011). Green information technologies and systems: Employees’ perceptions of organizational practices. Business & Society, 50(2), 266-314.
Murugesan S (2007). Going Green with IT: Your Responsibility toward Environmental Sustainability. Cutter Business-IT Strategies Executive Report, 10(8): 1-25.
Murugesan, S. (2012). Harnessing green IT: Principles and practices. IT professional, 10(1), 24-33.
OECD (2010). Greener and Smarter – ICTs, the Environment and Climate Change, Report to the Working Party on theInformation Economy (WPIE), OECD, Paris.
Steurer, R., Langer, M. E., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, stakeholders and sustainable development I: a theoretical exploration of business–society relations. Journal of business ethics, 61(3), 263-281.
Verdecchia, R., Ricchiuti, F., Hankel, A., Lago, P., & Procaccianti, G. (2017). Green ict research and challenges. In Advances and New Trends in Environmental Informatics (pp. 37-48). Springer, Cham.
Wackernagel, M., & Rees, W. (1998). Our ecological footprint: reducing human impact on the earth (Vol. 9). New Society Publishers.
 
تقوی فرد، محمدتقی، صمدی، فائقه و عدنان راد، اعظم (1393)؛ حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار از طریق پیاده‌سازی طرح‌های فناوری اطلاعات سبز در سازمان‌ها، دومین همایش ملی برنامه‌ریزی، حفاظت، حمایت از محیط‌زیست و توسعه پایدار، تهران، دبیرخانه دائمی همایش، دانشگاه شهید بهشتی.
 شفیعا، محمدعلی و ابوالقاسمی، مریم (1394)؛ بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز، دومین کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال.
Antolín-López, R., Delgado-Ceballos, J., & I. Montiel (2016); “Deconstructing Corporate Sustainability: A Comparison of Different Stakeholder Metrics”, Journal of Cleaner Production, no.XXX, pp.1–13.
Baroudi, C., Hill, J., Reinhold, A., & Senxian, J. (2009). Green IT for dummies. John Wiley & Sons.
Berardi, U. (2015); “Sustainability Assessments of Buildings, Communities, and Cities”, Assessing and Measuring Environmental Impact and Sustainability. Pages 497-545.
Chow, W. S., & Y. Chen (2011); “Corporate Sustainable Development: Testing a New Scale Based on the Mainland Chinese Context”, Journal of Business Ethics, no.105(4), pp. 519–533.
Dočekalová, M. P., & A. Kocmanová (2016); “Composite Indicator for Measuring Corporate Sustainability”, Ecological Indicators, no.61, pp. 612–623.
Elkington, J. (1998); “Accounting for the Triple Bottom Line”, Measuring Business Excellence, no.2(3), pp.18–22.
Eweje, G (2011); “A Shift in Corporate Practice? Facilitating Sustainability Strategy in Companies”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, no.18(3), pp.125–136.
FAO. (2013); “Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems”, Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems, pp. 1–267
Garcia, S., Cintra, Y., Torres, R. de C. S. R., & F. G Lima (2016); “Corporate Sustainability Management: A Proposed Multi-criteria Model To Support Balanced Decisionmaking”, Journal of Cleaner Production, Volume 136, Part A, Pages 181-196.
Greengard, (2008). “Microeconomics.” Harlow: Prentice Hall.
Green ICT Framework، RMIT،2010
Hair، J.، Hult، T. & Sarstedt، M.، (2014) A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). SAGE Publications.
Jenkin, T. A., McShane, L., & Webster, J. (2011). Green information technologies and systems: Employees’ perceptions of organizational practices. Business & Society, 50(2), 266-314.
Murugesan S (2007). Going Green with IT: Your Responsibility toward Environmental Sustainability. Cutter Business-IT Strategies Executive Report, 10(8): 1-25.
Murugesan, S. (2012). Harnessing green IT: Principles and practices. IT professional, 10(1), 24-33.
OECD (2010). Greener and Smarter – ICTs, the Environment and Climate Change, Report to the Working Party on theInformation Economy (WPIE), OECD, Paris.
Steurer, R., Langer, M. E., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, stakeholders and sustainable development I: a theoretical exploration of business–society relations. Journal of business ethics, 61(3), 263-281.
Verdecchia, R., Ricchiuti, F., Hankel, A., Lago, P., & Procaccianti, G. (2017). Green ict research and challenges. In Advances and New Trends in Environmental Informatics (pp. 37-48). Springer, Cham.
Wackernagel, M., & Rees, W. (1998). Our ecological footprint: reducing human impact on the earth (Vol. 9). New Society Publishers.
 
تقوی فرد، محمدتقی، صمدی، فائقه و عدنان راد، اعظم (1393)؛ حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار از طریق پیاده‌سازی طرح‌های فناوری اطلاعات سبز در سازمان‌ها، دومین همایش ملی برنامه‌ریزی، حفاظت، حمایت از محیط‌زیست و توسعه پایدار، تهران، دبیرخانه دائمی همایش، دانشگاه شهید بهشتی.
 شفیعا، محمدعلی و ابوالقاسمی، مریم (1394)؛ بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز، دومین کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال.
Antolín-López, R., Delgado-Ceballos, J., & I. Montiel (2016); “Deconstructing Corporate Sustainability: A Comparison of Different Stakeholder Metrics”, Journal of Cleaner Production, no.XXX, pp.1–13.
Baroudi, C., Hill, J., Reinhold, A., & Senxian, J. (2009). Green IT for dummies. John Wiley & Sons.
Berardi, U. (2015); “Sustainability Assessments of Buildings, Communities, and Cities”, Assessing and Measuring Environmental Impact and Sustainability. Pages 497-545.
Chow, W. S., & Y. Chen (2011); “Corporate Sustainable Development: Testing a New Scale Based on the Mainland Chinese Context”, Journal of Business Ethics, no.105(4), pp. 519–533.
Dočekalová, M. P., & A. Kocmanová (2016); “Composite Indicator for Measuring Corporate Sustainability”, Ecological Indicators, no.61, pp. 612–623.
Elkington, J. (1998); “Accounting for the Triple Bottom Line”, Measuring Business Excellence, no.2(3), pp.18–22.
Eweje, G (2011); “A Shift in Corporate Practice? Facilitating Sustainability Strategy in Companies”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, no.18(3), pp.125–136.
FAO. (2013); “Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems”, Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems, pp. 1–267
Garcia, S., Cintra, Y., Torres, R. de C. S. R., & F. G Lima (2016); “Corporate Sustainability Management: A Proposed Multi-criteria Model To Support Balanced Decisionmaking”, Journal of Cleaner Production, Volume 136, Part A, Pages 181-196.
Greengard, (2008). “Microeconomics.” Harlow: Prentice Hall.
Green ICT Framework، RMIT،2010
Hair، J.، Hult، T. & Sarstedt، M.، (2014) A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). SAGE Publications.
Jenkin, T. A., McShane, L., & Webster, J. (2011). Green information technologies and systems: Employees’ perceptions of organizational practices. Business & Society, 50(2), 266-314.
Murugesan S (2007). Going Green with IT: Your Responsibility toward Environmental Sustainability. Cutter Business-IT Strategies Executive Report, 10(8): 1-25.
Murugesan, S. (2012). Harnessing green IT: Principles and practices. IT professional, 10(1), 24-33.
OECD (2010). Greener and Smarter – ICTs, the Environment and Climate Change, Report to the Working Party on theInformation Economy (WPIE), OECD, Paris.
Steurer, R., Langer, M. E., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, stakeholders and sustainable development I: a theoretical exploration of business–society relations. Journal of business ethics, 61(3), 263-281.
Verdecchia, R., Ricchiuti, F., Hankel, A., Lago, P., & Procaccianti, G. (2017). Green ict research and challenges. In Advances and New Trends in Environmental Informatics (pp. 37-48). Springer, Cham.
Wackernagel, M., & Rees, W. (1998). Our ecological footprint: reducing human impact on the earth (Vol. 9). New Society Publishers.
 
تقوی فرد، محمدتقی، صمدی، فائقه و عدنان راد، اعظم (1393)؛ حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار از طریق پیاده‌سازی طرح‌های فناوری اطلاعات سبز در سازمان‌ها، دومین همایش ملی برنامه‌ریزی، حفاظت، حمایت از محیط‌زیست و توسعه پایدار، تهران، دبیرخانه دائمی همایش، دانشگاه شهید بهشتی.
 شفیعا، محمدعلی و ابوالقاسمی، مریم (1394)؛ بررسی نقش فناوری اطلاعات در توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز، دومین کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال.
Antolín-López, R., Delgado-Ceballos, J., & I. Montiel (2016); “Deconstructing Corporate Sustainability: A Comparison of Different Stakeholder Metrics”, Journal of Cleaner Production, no.XXX, pp.1–13.
Baroudi, C., Hill, J., Reinhold, A., & Senxian, J. (2009). Green IT for dummies. John Wiley & Sons.
Berardi, U. (2015); “Sustainability Assessments of Buildings, Communities, and Cities”, Assessing and Measuring Environmental Impact and Sustainability. Pages 497-545.
Chow, W. S., & Y. Chen (2011); “Corporate Sustainable Development: Testing a New Scale Based on the Mainland Chinese Context”, Journal of Business Ethics, no.105(4), pp. 519–533.
Dočekalová, M. P., & A. Kocmanová (2016); “Composite Indicator for Measuring Corporate Sustainability”, Ecological Indicators, no.61, pp. 612–623.
Elkington, J. (1998); “Accounting for the Triple Bottom Line”, Measuring Business Excellence, no.2(3), pp.18–22.
Eweje, G (2011); “A Shift in Corporate Practice? Facilitating Sustainability Strategy in Companies”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, no.18(3), pp.125–136.
FAO. (2013); “Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems”, Sustainability Assessment of Food and Agriculture systems, pp. 1–267
Garcia, S., Cintra, Y., Torres, R. de C. S. R., & F. G Lima (2016); “Corporate Sustainability Management: A Proposed Multi-criteria Model To Support Balanced Decisionmaking”, Journal of Cleaner Production, Volume 136, Part A, Pages 181-196.
Greengard, (2008). “Microeconomics.” Harlow: Prentice Hall.
Green ICT Framework، RMIT،2010
Hair، J.، Hult، T. & Sarstedt، M.، (2014) A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). SAGE Publications.
Jenkin, T. A., McShane, L., & Webster, J. (2011). Green information technologies and systems: Employees’ perceptions of organizational practices. Business & Society, 50(2), 266-314.
Murugesan S (2007). Going Green with IT: Your Responsibility toward Environmental Sustainability. Cutter Business-IT Strategies Executive Report, 10(8): 1-25.
Murugesan, S. (2012). Harnessing green IT: Principles and practices. IT professional, 10(1), 24-33.
OECD (2010). Greener and Smarter – ICTs, the Environment and Climate Change, Report to the Working Party on theInformation Economy (WPIE), OECD, Paris.
Steurer, R., Langer, M. E., Konrad, A., & Martinuzzi, A. (2005). Corporations, stakeholders and sustainable development I: a theoretical exploration of business–society relations. Journal of business ethics, 61(3), 263-281.
Verdecchia, R., Ricchiuti, F., Hankel, A., Lago, P., & Procaccianti, G. (2017). Green ict research and challenges. In Advances and New Trends in Environmental Informatics (pp. 37-48). Springer, Cham.
Wackernagel, M., & Rees, W. (1998). Our ecological footprint: reducing human impact on the earth (Vol. 9). New Society Publishers.
 
مطالعات مدیریت کسب و کار هوشمند
دوره 7، شماره 27 - شماره پیاپی 27
اردیبهشت 1398
صفحه 5-28
فایل ها
سابقه مقاله
  • تاریخ دریافت: 18 بهمن 1396
  • تاریخ بازنگری: 10 اسفند 1397
  • تاریخ پذیرش: 14 اسفند 1397
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار